کتب فتوایی » توضیح المسائل جامع جلد (1)
جستجو در:
مستحبات و مکروهات تخلّی ←
→ کیفیّت تطهیر مخرج ادرار و مدفوع
استبراء
مسأله 87. «استبراء از ادرار»، عمل مستحبی است که مردان بعد از بیرون آمدن ادرار، برای اینکه مجرای ادرار کاملاً از ادرار تخلیه گردد، انجام می‌دهند و این عمل به چند شیوه انجام می‌‌شود؛
یکی از آن روش‌‌ها این است که فرد بعد از قطع شدن ادرار، اگر مخرج مدفوع نجس شده، اوّل آن را تطهیر کند، بعد سه مرتبه با انگشت میانۀ دست چپ، از مخرج مدفوع تا بیخ آلت بکشد و بعد انگشت شست را روی آلت و انگشت پهلوی شست را زیر آن بگذارد و سه مرتبه تا ختنه‌‌گاه بکشد و پس از آن، سه مرتبه سر آلت را فشار دهد تا باقیمانده قطرات ادرار خارج شود؛
امّا «استبراء از منی» آن است که بعد از خروج منی، ادرار کنند تا ذرّات باقیماندۀ منی خارج شود.
مسأله 88. رطوبت‌‌هایی که از مخرج ادرار انسان خارج می‌‌شود - غیر از ادرار و منی - سه نوع است:
اوّل: آبی که گاه با تحریک شهوت از مرد خارج می‌‌شود و به آن «مَذْی» می‌‌گویند؛
دوّم: آبی که گاه بعد از منی بیرون می‌‌آید و به آن «وَذْی» گفته می‌‌شود؛
سوّم: آبی که گاه بعد از ادرار بیرون می‌‌آید و به آن «وَدْی» می‌‌گویند.
همۀ این آب‌ها، در صورتی که بعد از خروج از مجرا، آلوده به ادرار و منی نباشد، پاک است.
«فایدۀ استبراء از ادرار» این است که چنانچه انسان بعد از ادرار کردن استبراء کند و بعد، آب مشکوکی از او خارج شود و شک کند که ادرار است یا یکی از این سه آب، آن آب مشکوک پاک است و وضو و غسل را هم باطل نمیکند؛ امّا اگر استبراء نکرده، باید دوباره وضو بگیرد و محل را بشوید.
همین طور، «فایدۀ استبراء از منی» این است که اگر رطوبت مشکوکی از او خارج شود و نداند منی است یا یکی از آب‌‌های پاک، آن فرد حکم جنب را ندارد و اگر استبراء نکند و رطوبت مشکوکی از او خارج شود و احتمال دهد منی باشد، حکم جنب را دارد.
مسأله 89. اگر مردی شک کند که استبراء از ادرار کرده یا نه و رطوبتی از او بیرون آید که نداند پاک است یا نه، نجس میباشد و چنانچه وضو گرفته باشد، باطل می‌‌شود؛
ولی اگر شک کند استبرائی که کرده درست بوده یا نه و رطوبتی از او بیرون آید که نداند پاک است یا نه، پاک میباشد و وضو را هم باطل نمیکند.
مسأله 90. کسی که استبراء از ادرار نکرده یا شک دارد که استبراء کرده یا نه، اگر به جهت آن که مدّتی از ادرار کردن او گذشته، اطمینان کند ادراری در مجرا نمانده است و رطوبتی ببیند و شک کند پاک است یا نه، آن رطوبت پاک میباشد و وضو را هم باطل نمیکند.
مسأله 91. اگر انسان بعد از ادرار استبراء کند و وضو بگیرد، چنانچه بعد از وضو رطوبتی ببیند که بداند یا ادرار است یا منی، واجب است برای نماز و سایر کارهایی که وضو لازم دارد، احتیاطاً غسل کند و وضو هم بگیرد؛ ولی اگر وضو نگرفته باشد، فقط وضو گرفتن کافی است.
مسأله 92. برای زن، استبراء از ادرار یا منی نیست و اگر رطوبتی ببیند و شک کند که ادرار است یا نه، یا شک کند منی است یا نه، پاک میباشد و وضو و غسل او را هم باطل نمیکند.
مستحبات و مکروهات تخلّی ←
→ کیفیّت تطهیر مخرج ادرار و مدفوع
یکی از آن روش‌‌ها این است که فرد بعد از قطع شدن ادرار، اگر مخرج مدفوع نجس شده، اوّل آن را تطهیر کند، بعد سه مرتبه با انگشت میانۀ دست چپ، از مخرج مدفوع تا بیخ آلت بکشد و بعد انگشت شست را روی آلت و انگشت پهلوی شست را زیر آن بگذارد و سه مرتبه تا ختنه‌‌گاه بکشد و پس از آن، سه مرتبه سر آلت را فشار دهد تا باقیمانده قطرات ادرار خارج شود؛
امّا «استبراء از منی» آن است که بعد از خروج منی، ادرار کنند تا ذرّات باقیماندۀ منی خارج شود.
مسأله 88. رطوبت‌‌هایی که از مخرج ادرار انسان خارج می‌‌شود - غیر از ادرار و منی - سه نوع است:
اوّل: آبی که گاه با تحریک شهوت از مرد خارج می‌‌شود و به آن «مَذْی» می‌‌گویند؛
دوّم: آبی که گاه بعد از منی بیرون می‌‌آید و به آن «وَذْی» گفته می‌‌شود؛
سوّم: آبی که گاه بعد از ادرار بیرون می‌‌آید و به آن «وَدْی» می‌‌گویند.
همۀ این آب‌ها، در صورتی که بعد از خروج از مجرا، آلوده به ادرار و منی نباشد، پاک است.
«فایدۀ استبراء از ادرار» این است که چنانچه انسان بعد از ادرار کردن استبراء کند و بعد، آب مشکوکی از او خارج شود و شک کند که ادرار است یا یکی از این سه آب، آن آب مشکوک پاک است و وضو و غسل را هم باطل نمیکند؛ امّا اگر استبراء نکرده، باید دوباره وضو بگیرد و محل را بشوید.
همین طور، «فایدۀ استبراء از منی» این است که اگر رطوبت مشکوکی از او خارج شود و نداند منی است یا یکی از آب‌‌های پاک، آن فرد حکم جنب را ندارد و اگر استبراء نکند و رطوبت مشکوکی از او خارج شود و احتمال دهد منی باشد، حکم جنب را دارد.
مسأله 89. اگر مردی شک کند که استبراء از ادرار کرده یا نه و رطوبتی از او بیرون آید که نداند پاک است یا نه، نجس میباشد و چنانچه وضو گرفته باشد، باطل می‌‌شود؛
ولی اگر شک کند استبرائی که کرده درست بوده یا نه و رطوبتی از او بیرون آید که نداند پاک است یا نه، پاک میباشد و وضو را هم باطل نمیکند.
مسأله 90. کسی که استبراء از ادرار نکرده یا شک دارد که استبراء کرده یا نه، اگر به جهت آن که مدّتی از ادرار کردن او گذشته، اطمینان کند ادراری در مجرا نمانده است و رطوبتی ببیند و شک کند پاک است یا نه، آن رطوبت پاک میباشد و وضو را هم باطل نمیکند.
مسأله 91. اگر انسان بعد از ادرار استبراء کند و وضو بگیرد، چنانچه بعد از وضو رطوبتی ببیند که بداند یا ادرار است یا منی، واجب است برای نماز و سایر کارهایی که وضو لازم دارد، احتیاطاً غسل کند و وضو هم بگیرد؛ ولی اگر وضو نگرفته باشد، فقط وضو گرفتن کافی است.
مسأله 92. برای زن، استبراء از ادرار یا منی نیست و اگر رطوبتی ببیند و شک کند که ادرار است یا نه، یا شک کند منی است یا نه، پاک میباشد و وضو و غسل او را هم باطل نمیکند.