مسأله 248. پاک شدن اشیاء متنجّس، از چند راه اثبات می‌‌گردد:
1. یقین یا اطمینان به پاک شدن شیء.
2. شهادت دادن دو مرد عادل بر پاک شدن شیء با ذکر سبب پاک شدن، مثل آنکه شهات دهند لباس آلوده به ادرار دو مرتبه با آب قلیل شسته شده است و خبر دادن یک مرد عادل، بنابر احتیاط واجب کافی نیست، مگر آنکه باعث اطمینان گردد.
3. خبر دادن کسی که چیزی در اختیار اوست به پاک شدن شیء، به شرط آنکه مورد اتّهام نباشد که نجاست و پاکی را رعایت نمی‌کند.
4. غایب شدن مسلمان با توضیحی که در مسألۀ «246» گذشت.
5. حمل عمل مسلمان بر صحّت؛ به این معنا که هر گاه مسلمانی شیء نجسی را برای پاک شدن آب کشیده باشد، هرچند معلوم نباشد درست آب کشیده یا نه، آن شیء، پاک به حساب می‌آید؛ مثلاً اگر فرد لباسی به خشک‌‌شویی مسلمان داده تا آن را بشوید و آب بکشد و بعد از پس گرفتن لباس، معلوم باشد که شسته شده، ولی کیفیّت شستن و اینکه به شیوۀ شرعی و صحیح بوده یا نه، برای انسان مشکوک باشد، آن لباس پاک به حساب می‌آید.
مسأله 249. کسی که وکیل شده تا لباسی را آب بکشد، اگر بگوید آن را آب کشیدم، در صورتی گفتار او پذیرفته می‌‌شود که یکی از موارد پنج گانه مسألۀ قبل شامل او گردد.[1]