مسأله 631. آنچه بر حائض واجب است مانند قضای روزه‌های ماه مبارک رمضان، بر نَفْساء هم واجب می‌باشد.
مسأله 632. «رساندن جایی از بدن به خطّ قرآن»، بر نفساء حرام است و موارد زیر نیز بنابر احتیاط واجب، بر نفساء حرام می‌باشد:
1. مسّ نام خداوند متعال و صفات مخصوص او؛[1]
2. خواندن آیاتی که سجدۀ واجب دارند؛
3. توقّف در مساجد؛
4. داخل شدن در مسجد بدون آنکه عبور نماید، ولی اگر از مسجد (غیر مسجد الحرام و مسجد پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)) عبور کند، مثل اینکه از یک درِ مسجد داخل و از درِ دیگر خارج شود، مانعی ندارد؛
5. وارد شدن به مسجد الحرام و مسجد پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)، هرچند از یک در داخل و از در دیگر خارج شود؛
6. داخل شدن در مسجد برای برداشتن شیئی؛
7. گذاشتن چیزی در مسجد، هرچند در حال عبور از مسجد باشد یا خودش وارد مسجد نشده و از بیرون شیئی را در مسجد بگذارد؛
مسأله 633. نزدیکی کردن با زن در حال نفاس حرام می‌باشد، ولی کفّاره ندارد.
مسأله 634. طلاق دادن زنی که در حال نفاس است، باطل می‌باشد. همین طور، اگر زن در پاکی بین دو خون، که معنای آن در مسألۀ «502» ذکر شد، طلاق داده شود، صحیح بودن این طلاق محلّ اشکال است. بنابراین، مراعات مقتضای احتیاط ترک نشود به این صورت که دوباره صیغۀ طلاق اجرا شود؛
مثلاً زنی که سه روز خون نفاس دیده و روز چهارم و پنجم پاک بوده و در آن حال طلاق داده شده است، سپس در روز ششم و هفتم خون نفاس مشاهده می‌کند یا آنکه در روز ششم تنها لکّه‌ای خون مشاهده می‌کند که حکم به نفاس بودن آن می‌شود، صحیح بودن طلاق او محلّ اشکال است؛
امّا بعد از آنکه زن از خون نفاس کلّاً پاک شد، هرچند غسل نکرده باشد، طلاق او صحیح است.