نقل شده که امیر المؤمنین(علیه السلام) در نامۀ خود به محمّد بن ابی­ بکر - وقتی که وی را به حکمرانی مصر گماردند - فرمودند: «... نماز را در وقت مقرّرش بخوان و به خاطر فراغت و بی­کاری (یا آسوده شدن) آن را جلو نیانداز (قبل از وقت نخوان) و همچنین به جهت اشتغال به کاری آن را از وقتش به تأخیر نیانداز... و بدان همۀ کارهایت تابع نمازت می­باشد و کسی که نماز را ضایع و تباه می­کند، نسبت به غیر نماز تباه کننده‌تر است...».[1]
از عبدالعظیم الحسنی از امام هادی(علیه السلام) روایت شده است که حضرت فرمودند: «زمانی که خداوند متعال با موسی بن عمران(علیه السلام) سخن گفت، موسی(علیه السلام) عرض کرد: خدای من، پاداش آن کس که نماز را در وقتش خوانده چیست؟
خداوند متعال فرمود: ای موسی، خواسته و حاجتش را به او می­دهم و بهشتم را بر او مباح می‌سازم».[2]
از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «تا هنگامی که فرزند آدم، نمازهای پنج­گانه را در وقت خود می­خواند، شیطان از او ترسان و گریزان است، ولی همین که آنها را ضایع کرد (و خواندن آنها را در وقت مقرّرشان ترک نمود)، شیطان بر او جرأت پیدا می­کند و او را به ارتکاب گناهان بزرگ می­کشاند».[3]
از امیر المؤمنین(علیه السلام) روایت شده که پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «هیچ بنده­ای نیست که به اوقات نماز و جایگاه­های خورشید اهمیّت دهد، مگر اینکه برای او راحتی هنگام مرگ و از بین رفتن پریشانی‌ها و غم و اندوه­ها و نجات از آتش را ضمانت‌ می­کنم...».[4]
از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که فرمودند: «پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) نزد مردی از اصحابش که در حال احتضار بود حاضر شدند و فرمودند: ای ملک الموت (عزرائیل) با وی مدارا کن که او فردی مؤمن است. ملک الموت عرض کرد: بشارت باد بر شما ای محمّد(صلی الله علیه وآله وسلم) همانا من با هر مؤمنی مدارا می‌کنم و بدان ای محمّد(صلی الله علیه وآله وسلم) من جان فرزند آدم را می­گیرم و چون خانواده­اش بی­تابی و جَزَع می‌کنند، در طرفی از منزلشان می­ایستم و می­گویم: این بی­تابی و جزع برای چیست؟به خدا سوگند (در گرفتن جانش) بر اجلش پیشی نگرفته­ایم و ما در قبض روح او مرتکب گناهی نشده­ایم، پس اگر برای رضای خداوند متعال جزع نکنید و صبر نمایید پاداش داده می­شوید و اگر بی­تابی و جزع نمایید، نافرمانی کرده­اید و مرتکب گناه شده­اید و بدانید برای ما در مورد شما بازگشتی پس از بازگشتی است (برای قبض روح به سراغ شما نیز خواهم آمد)، پس بترسید و هوشیار باشید که نه در شرق زمین و نه در غرب آن، هیچ اهل خانه­ای - چه خانه­های خشتی و گلی (در شهر و روستا) و چه خیمه‌های چادرنشینان (در بیابان­ها) - نیست، مگر آنکه هر روز پنج مرتبه به ایشان نظر می­کنم و من به کوچک و بزرگ آنان از خودشان داناتر هستم و اگر بخواهم پشه­ای را قبض روح کنم توانایی بر آن ندارم، مگر آنکه پروردگارم به آن امر فرماید.
سپس، رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: ملک الموت به مردم در اوقات نمازشان نظر می‌کند و اگر آن فرد از کسانی باشد که بر اوقات نماز مواظبت می­کنند، ملک الموت در هنگام مرگ شهادت و گواهی به «لاٰ إلٰهَ إلّا اللّهُ وَمُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ» را به او تلقین می­کند و ابلیس را از او دور می­نماید».[5]