مسأله 1586. اگر نمازگزار بعد از سلام نماز شک کند نماز را به‌طور صحیح به‌جا آورده یا نه، خواه شک مربوط به عدد رکعت‌های نماز باشد، یا شرایط نماز مانند قبله و طهارت، یا اجزای نماز مانند رکوع و سجود، به شکّ خود اعتنا نمی‌کند. بنابراین، اگر نمازگزار بعد از سلام نماز، شک کند رکوع کرده یا نه، یا شک کند رو به قبله نماز خوانده یا نه، به شک خود اعتنا نکند.
همچنین، اگر نمازگزار بعد از سلام نماز مغرب شک کند سه رکعت نماز خوانده یا چهار رکعت، یا بعد از سلام نماز چهار رکعتی شک کند که چهار رکعت خوانده یا پنج رکعت، به شکّ خود اعتنا نکند؛
ولی اگر نمازگزار بداند که نمازش کامل نیست و شکّ وی از شک­هایی باشد که اگر در بین نماز پیش می‌آمد آن را باطل می‌کرد، مثلاً بعد از سلام نماز چهار رکعتی، شک کند که سه رکعت خوانده یا پنج رکعت، نمازش باطل است؛
امّا اگر بعد از سلام، شکّی برایش پیش آید که اگر در بین نماز بود، از شک­های صحیح به حساب می‌آمد؛ مثلاً بعد از سلام نماز چهار رکعتی شک کند دو رکعت خوانده یا سه رکعت، در این صورت اگر از حالت نمازگزار خارج نشده یا کاری که عمدی یا سهوی آن مبطل نماز است انجام نداده، حکم بین نماز را دارد. بنابراین، می‌تواند بنا را بر سه گذاشته و یک رکعت دیگر به‌جا آورد، سپس نماز احتیاط خوانده و به سبب سلام بی­جا، بنابر احتیاط واجب سجدۀ سهو به‌جا آورد.