در حدیث نقل شده که امیر المؤمنین(علیه السلام) فرمودند: «خداوند متعال... روزه را برای آزمودن اخلاص بندگان واجب کرد...».[1]
و در خطبۀ حضرت زهرا(علیها السلام) چنین ذکر شده است: «خداوند متعال... روزه را برای تثبیت اخلاص بندگان واجب کرد...».[2]
روایت شده است که امام رضا(علیه السلام) در مورد علّت وجوب روزه فرمودند‌: «روزه برای آن است که مردم رنج گرسنگی و تشنگی را احساس کنند و به نیازمندی خود در آخرت پی ببرند و فرد روزه­دار در اثر گرسنگی و تشنگی که به او می­رسد، خاشع و ذلیل و فروتن، مأجور و طالب رضا و ثواب خدا و اهل معرفت و صابر می­گردد و بدین سبب به ثواب الهی نائل می­شود.
به علاوه آنکه روزه، موجب خودداری و پرهیز از شهوات و پندگو و موعظه­گر آنان در دنیا است و ایشان را در راه انجام تکالیف الهی رام و ورزیده کرده و راهنمای آنان (در رسیدن به اجر و پاداش) در آخرت می­باشد و تا اینکه (روزه­داران) ناراحتی فقرا و نیازمندان را که در مضیقۀ اقتصادی می­باشند درک نمایند و حقوقی را که خداوند متعال در اموال و دارایی­هایشان واجب فرموده است به ایشان بپردازند».[3]