کتب فتوایی » توضیح المسائل جامع جلد (2)
جستجو در:
گروه سوم از موارد فدیۀ روزانه ←
→ گروه اوّل از موارد فدیۀ روزانه
گروه دوّم از موارد فدیۀ روزانه
مسأله 203. اگر انسان مبتلا به بیماری باشد که زیاد تشنه می‌شود و نمی‌تواند تشنگی و عطش را تحمّل کند یا برای او سختی فوق‌العادهای دارد که معمولاً تحمّل نمیشود،[1] روزه بر او واجب نیست، ولی در صورت دوم (سختی فوق‌العاده)، باید برای هر روز یک مُدّ طعام به فقیر بدهد و فرد مذکور در صورتی که بعد بتواند روزه بگیرد، واجب نیست قضا نماید.
البتّه این حکم، اختصاص به بیماری استسقاء ندارد و شامل هر مرضی که مانند آن باشد و موجب احساس عطش و تشنگی شدید در فرد گردد نیز می‌‌باشد؛ امّا این حکم شامل بیماران کلیوی[2] و مانند آنکه روزه برای آنان ضرر دارد نمیشود.
البتّه این حکم، اختصاص به بیماری استسقاء ندارد و شامل هر مرضی که مانند آن باشد و موجب احساس عطش و تشنگی شدید در فرد گردد نیز می‌‌باشد؛ امّا این حکم شامل بیماران کلیوی[2] و مانند آنکه روزه برای آنان ضرر دارد نمیشود.
[1]. مانند اینکه به مرض «استسقاء» مبتلا شده و برای رفع تشنگی ناچار است زیاد آب بنوشد.
[2]. شایان ذکر است، این بیماران احساس عطش و تشنگی شدید نمیکنند، ولی به جهت سنگ‌ساز بودن کلیه یا ابتلای به قُلنج کلیه و مانند آن، لازم است در طول روز زیاد آب بیاشامند.