مسأله 243. روزۀ تمام روزهای سال، غیر از روزهای حرام و مکروه که بعداً ذکر می‌شود، مستحب می‌باشد و برای بعضی از روزها بیشتر سفارش شده است که از آن جمله است:
1. پنجشنبۀ اوّل و پنجشنبۀ آخر هر ماه قمری و چهارشنبۀ اوّلی که بعد از روز دهم ماه قمری است و اگر کسی آنها را به‌جا نیاورد، مستحب است قضا نماید و چنانچه اصلاً نتواند روزه بگیرد، مستحب است برای هر روز یک مُدّ طعام (تقریباً 750 گرم) گندم یا جو یا نان و مانند اینها یا 6/12 نخود سکّۀ نقره[1] (یک درهم) به فقیر بدهد.
2. سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه قمری.
3. تمام ماه رجب و شعبان و حتّی بخشی از این دو ماه هرچند یک روز باشد.
4. روز عید نوروز.
5. روز‌های چهارم تا نهم شوّال.
6. روز بیست و پنجم و بیست و نهم ذی‌‌قعده.
7. روز اوّل ذی‌‌حجّه تا روز نهم ذی‌‌حجّه (روز عرفه)؛ مگر مورد استثنایی که در روزه‌های مکروه ذکر می‌شود.
8. روز عید سعید غدیر (18 ذی‌‌حجّه).
9. روز مباهله (24 ذی‌‌حجّه).
10. روز اوّل و سوّم و هفتم محرّم.
11. روز میلاد مسعود پیغمبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) (17 ربیع الأول).
12. روز پانزدهم جمادی الأولیٰ.
13. روز مبعث حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) (27 رجب).