مسأله 1308. اگر دو نفر حیوان وحشی را شکار کنند و قتل حیوان عرفاً به هر دو نفر مستند باشد و یکى از آن دو نفر، شرایط صید شرعی را رعایت کند، ولى دیگرى رعایت نکند، مثلاً یکى از آن دو عمداً نام خداوند متعال را در موقع صید نبرد، آن حیوان پاک و حلال نمی­شود.
مسأله 1309. اگر با سلاح شکار مانند شمشیر، بعضى از اعضاى بدن حیوان وحشی مانند دست، پا، گوش یا قسمتی از سر جدا شود، عضو قطع شده نجس و حرام میباشد، ولى چنانچه آن حیوان را ذبح شرعی نمایند، باقیماندۀ بدن آن حیوان پاک و حلال مى‌شود؛
البتّه، اگر سلاح شکار - با رعایت شرایط گذشته - حیوان وحشی را دو قسمت کند و صیّاد وقتى به حیوان برسد که جان داده یا حیوان زنده باشد، ولى فرصت کافی برای ذبح شرعی آن نباشد، هر دو قسمت حلال است، هرچند محلّ قطع، گردن حیوان باشد و بریدن از بالای چهار مجرای گردن[1] صورت گرفته باشد.
امّا اگر حیوان زنده بوده و به اندازۀ ذبح شرعی وقت باشد، قسمتى از بدن که سر و گردن ندارد، حرام و قسمتى از بدن که سر و گردن دارد، اگر آن را به صورت شرعی ذبح نمایند، حلال و پاک می‌شود.
مسأله 1310. اگر بدون رعایت شرایط صید مثلاً با چوب، میله، سنگ، یا شیء دیگرى که شکار کردن با آن صحیح نیست حیوانى را دو قسمت کنند، قسمتى از بدن که سر و گردن ندارد نجس و حرام است و قسمتى از بدن که سر و گردن دارد، اگر زنده باشد و آن را به صورت شرعی ذبح نمایند، حلال و پاک می­شود.