مسأله 1396. خوردن و آشامیدن خوراکی­ها، آشامیدنی­ها و داروهایی که حاوی مقدار اندکی الکل مست کننده است، طوری که عرفاً از بین رفته و مستهلک محسوب می­شود، چنانچه نجس بودن الکل آن ثابت نباشد،[1] اشکال ندارد.
شایان ذکر است، منظور از استهلاک، معدوم شدن عرفی آن از نظر کمّی و کیفی است؛ به این صورت که الکل به کار رفته در خوردنی یا آشامیدنی، عرفاً از بین رفته به حساب آید، هرچند به دقّت علمی ذرّات یا مولکول­های آن موجود باشد. بنابراین، در تحقّق استهلاک، علاوه بر کمی مقدار الکل به کار رفته در اشیای مذکور، شرط است که آثار الکل در آنها محسوس نباشد، وگرنه انحلال مذکور، استهلاک محسوب نمی­شود.