مسأله 137. با توجّه به توضیحی که در مسألۀ «129» ذکر شد، راهکار شرعی مناسب برای آنکه خرید کالا توسط بچّه‌های ممیّز به‌طور صحیح انجام شود، «خرید به وکالت» با مال شخص غیر محجور (چه ولیّ یا غیر ولیّ) است که در موارد مختلف قابل اجرا می‌باشد و چنین معامله‌ای در تمام موارد ذیل صحیح می‌باشد:
- معامله در اشیای کم‌ارزش باشد یا اشیای ارزشمند و با اهمیّت؛
- فرد نابالغ در انتخاب نوع کالا و قیمت و سایر خصوصیّات معامله، مستقل و صاحب اختیار باشد یا نه؛
- ثمن معامله، عین شخصی باشد یا در ذمّه؛[1]
- کالا، مورد استفادۀ خود نابالغ باشد یا صاحب پول.
به عنوان نمونه، اگر پدری[2] بخواهد به فرزند نابالغ ممیّز خود پول بدهد تا با انتخاب خود کالاهای مورد نیازش را تهیّه کند، می‌تواند پول خود[3] را به او داده و به او بگوید: «می‌توانی با این پول برای من (پدر) کالایی را با انتخاب خودت خریداری کنی و بعد از خرید، اختیار استفاده از آن با خودت باشد؛ ضمن اینکه مجاز هستی هر تصرّف دیگری که بخواهی در آن انجام دهی، مثل آنکه مال را به دیگران بدهی یا ببخشی».
همین طور نابالغ ممیّز می‌تواند به وکالت از پدر یا فرد غیر محجور دیگری با توضیحات فوق، عهده‌دار خرید کلّیۀ کالاهای مورد نیاز منزل یا مغازه و مانند آن گردد.