مسأله 1078. ضمانت، «عقد»[1] می‌باشد و برای محقّق شدنش، لازم است «ایجاب» از طرف ضامن و «قبول» از طرف کسی که به نفع او ضمانت صورت گرفته (مضمون له) به صورت لفظی یا عملی[2] صورت گیرد.
بنابراین، اگر مثلاً حسن به حسین بدهکار باشد و علی ضمانت بدهی حسن را نماید، حسن (بدهکار) «مضمون عنه»، و حسین (طلبکار) «مضمون له»، و علی «ضامن» می‌باشد.
مسأله 1079. برای آنکه ضمانت به صورت صحیح واقع شود، لازم نیست شخصی که ضامن از او ضمانت می‌کند (مضمون عنه)، ضمانت را قبول کند یا به آن راضی شود.