کتب فتوایی » توضیح المسائل جامع جلد (1)
جستجو در:
شرط چهارم: قبل از رسیدن به هشت فرسخ، قطع کنندۀ سفر[1] پیش نیاید ←
→ شرط دوّم: از اوّل سفر قصد پیمودن هشت فرسخ را داشته باشد
شرط سوّم: در بین راه از قصد خود برنگردد
مسأله 1712. شرط سوّم شکسته شدن نماز مسافر آن است که در بین راه از قصد خود برنگردد. بنابراین، اگر پیش از رسیدن به چهار فرسخ از قصد خود برگردد یا مردّد شود و مسافتی که پیموده با برگشت از هشت فرسخ کمتر است، باید نماز را تمام بخواند و در فرض مذکور بنابر احتیاط واجب باید نمازهایی را که تا به حال شکسته خوانده، دوباره بخواند و اگر وقت گذشته قضا نماید.
مسأله 1713. اگر فرد بعد از پیمودن مقدارى از راه که با برگشتن هشت فرسخ میشود، از مسافرت منصرف شود، چنانچه تصمیم داشته باشد همانجا بماند یا بعد از ده روز برگردد یا در برگشتن و قصد اقامت ده روز مردّد باشد، باید نماز را تمام بخواند. همچنین است حکم، اگر احتمال عقلایی دهد سی روز بدون قصد در آنجا می‌ماند.
مسأله 1714. اگر فرد بعد از پیمودن مقدارى از راه که با برگشتن هشت فرسخ میشود، از مسافرت منصرف شود و تصمیم داشته باشد که برگردد و در بین هم یکی از قطع کننده‌های سفر (که بعداً ذکر میشود) پیش نیاید، باید نماز را شکسته بخواند؛
همچنین، اگر مسافری که قصد دارد مسافت شرعی را طیّ کند، پیش از رسیدن به چهار فرسخ - مثلاً سه فرسخی - از مسافرت منصرف شود، امّا تصمیم داشته باشد بدون ارتکاب قطع کننده‌های سفر، از راه دیگری که پنج فرسخ است به وطنش برگردد به گونه‌ای که مجموع رفت و برگشت هشت فرسخ باشد باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1715. اگر فرد براى رفتن به محلّی که به تنهایی یا به ضمیمۀ برگشت هشت فرسخ میشود، حرکت کند و بعد از رفتن مقدارى از راه، بخواهد جاى دیگرى برود، چنانچه از محلّ اوّلى که حرکت کرده تا جایى که میخواهد برود به تنهایی یا به ضمیمۀ برگشت، هشت فرسخ باشد، باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1716. اگر پیش از آنکه فرد به هشت فرسخ راه برسد، مردّد شود که بقیّۀ راه را برود یا نه و در موقعى که مردّد است راه نرود و بعد تصمیم بگیرد که بقیّۀ راه را برود، باید تا آخر مسافرت نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1717. اگر پیش از آنکه به هشت فرسخ برسد، مردّد شود که بقیّۀ راه را برود یا نه و در موقعى که مردّد است مقدارى راه برود و بعد تصمیم بگیرد که هشت فرسخ دیگر برود و یا تا جایى برود که رفت و برگشتش هشت فرسخ شود، باید تا آخر مسافرت نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1718. اگر پیش از آنکه به هشت فرسخ برسد، مردّد شود که بقیّۀ راه را برود یا نه و در موقعى که مردّد است مقدارى راه برود و بعد تصمیم بگیرد که بقیّۀ راه را برود، چنانچه مجموع مسافت رفت و برگشت به استثنای مسافتى که با تردید پیموده است کمتر از هشت فرسخ باشد، باید نماز را تمام بخواند و اگر کمتر نیست نمازش شکسته است.
شرط چهارم: قبل از رسیدن به هشت فرسخ، قطع کنندۀ سفر[1] پیش نیاید ←
→ شرط دوّم: از اوّل سفر قصد پیمودن هشت فرسخ را داشته باشد
مسأله 1713. اگر فرد بعد از پیمودن مقدارى از راه که با برگشتن هشت فرسخ میشود، از مسافرت منصرف شود، چنانچه تصمیم داشته باشد همانجا بماند یا بعد از ده روز برگردد یا در برگشتن و قصد اقامت ده روز مردّد باشد، باید نماز را تمام بخواند. همچنین است حکم، اگر احتمال عقلایی دهد سی روز بدون قصد در آنجا می‌ماند.
مسأله 1714. اگر فرد بعد از پیمودن مقدارى از راه که با برگشتن هشت فرسخ میشود، از مسافرت منصرف شود و تصمیم داشته باشد که برگردد و در بین هم یکی از قطع کننده‌های سفر (که بعداً ذکر میشود) پیش نیاید، باید نماز را شکسته بخواند؛
همچنین، اگر مسافری که قصد دارد مسافت شرعی را طیّ کند، پیش از رسیدن به چهار فرسخ - مثلاً سه فرسخی - از مسافرت منصرف شود، امّا تصمیم داشته باشد بدون ارتکاب قطع کننده‌های سفر، از راه دیگری که پنج فرسخ است به وطنش برگردد به گونه‌ای که مجموع رفت و برگشت هشت فرسخ باشد باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1715. اگر فرد براى رفتن به محلّی که به تنهایی یا به ضمیمۀ برگشت هشت فرسخ میشود، حرکت کند و بعد از رفتن مقدارى از راه، بخواهد جاى دیگرى برود، چنانچه از محلّ اوّلى که حرکت کرده تا جایى که میخواهد برود به تنهایی یا به ضمیمۀ برگشت، هشت فرسخ باشد، باید نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1716. اگر پیش از آنکه فرد به هشت فرسخ راه برسد، مردّد شود که بقیّۀ راه را برود یا نه و در موقعى که مردّد است راه نرود و بعد تصمیم بگیرد که بقیّۀ راه را برود، باید تا آخر مسافرت نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1717. اگر پیش از آنکه به هشت فرسخ برسد، مردّد شود که بقیّۀ راه را برود یا نه و در موقعى که مردّد است مقدارى راه برود و بعد تصمیم بگیرد که هشت فرسخ دیگر برود و یا تا جایى برود که رفت و برگشتش هشت فرسخ شود، باید تا آخر مسافرت نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1718. اگر پیش از آنکه به هشت فرسخ برسد، مردّد شود که بقیّۀ راه را برود یا نه و در موقعى که مردّد است مقدارى راه برود و بعد تصمیم بگیرد که بقیّۀ راه را برود، چنانچه مجموع مسافت رفت و برگشت به استثنای مسافتى که با تردید پیموده است کمتر از هشت فرسخ باشد، باید نماز را تمام بخواند و اگر کمتر نیست نمازش شکسته است.