مسأله 542. بر پایی مجلس عقد یا عروسی در روزها و شب‌های شهادت ائمّۀ معصومین(علیهم السلام) و راه‌اندازی کاروان‌های شادی، در صورتی که موجب هتک حرمت این ایّام و مناسبت‌ها شود، جایز نیست.
مسأله 543. گرفتن جشن تولّد برای خود یا دیگری، اگر همراه با عمل و رفتار خلافی نباشد، اشکال ندارد؛ ولی بهتر است انسان هنگام تولّد خود را، موقعیّتی برای محاسبۀ نفس و اعمال خویش قرار دهد.
مسأله 544. استمناء و خود ارضایی، حرام است چه با دست باشد یا با نگاه به فیلم یا عکس یا تخیّل و مانند آن و فرقی بین زن و مرد نیست. همین طور، اقدام به لذّت‌های جنسی دیگر - هرچند به حدّ انزال منی نرسد - که از طریق اموری همچون نگاه به نامحرم یا تصاویر مهیّج شهوت حاصل می‌شود، ‌حرام می‌باشد. البتّه استمتاعات بین زن و شوهر نسبت به یکدیگر جایز است، هرچند موجب انزال منی گردد.
مسأله 545. استفاده از علامت سیادت برای کسی که سیّد نیست یا تنها مادرش سیّده است، محلّ اشکال می‌باشد و احتیاط لازم در ترک آن است؛ بلکه اگر فرد مذکور امر را بر دیگران مشتبه نماید و بدین سبب خود را برخلاف واقع، سیّد یا سیّد از ناحیۀ پدر معرّفی نماید، جایز نیست.
مسأله 546. اگر فردی ادّعای ارتباط خاص با حضرت حجّت(عجل الله تعالی) در زمان‌ غیبت آن بزرگوار نماید، دیگران موظّف­اند او را تصدیق نکرده و بر آن ترتیب آثار ندهند. همچنین، تعیین وقت خاص برای ظهور امام زمان (عجل الله تعالی) به هیچ وجه صحیح نیست.
همین طور، تطبیق وقایعی که در روایات به عنوان علایم ظهور نقل شده بر شخص خاص یا مورد معیّن، غالباً مبنی بر حدس و گمان است و حجیّت شرعی ندارد و گاه از قبیل گفتار بدون علم یا حجّت می‌باشد که از جمله محرّمات و گناهان می­باشد.
مسأله 547. ذکر نام مبارک‏ حضرت ولیّ اللّه الأعظم صاحب الزمان(عجل الله تعالی) به اسم‏ خاصّ آن حضرت «محمّد» یا «محمّد بن الحسن العسکریّ»‏ در محافل، مجالس و مجامع عمومى اشکال ندارد، و روایاتی که از این امر نهی نموده، شامل زمان معاصر نمی­شود.
مسأله 548. از زمان بعثت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) و عصر ائمّۀ هدیٰ(علیهم السلام) تا زمان معاصر، همواره مسجد پایگاه اقامۀ نماز و شعائر دینی و تبلیغ معارف اسلامی بوده است و به حضور در آن ترغیب و تشویق شده است و خانقاه در نزد معصومین(علیهم السلام) ، اساس و جایگاهی نداشته است.
بنابراین، باید از حضور در اماکنی که موجب گمراهی و انحراف فرد از عقاید حقّۀ شیعه شده یا موجب سستی او در عمل به واجبات الهی و ترک محرّمات می‌شود اجتناب شود.
مسأله 549. رفاقت و معاشرت با اشخاص مسلمان یا کافر یا فرقه­های ضالّه مانند بهائیّت که موجب گمراهی انسان از عقاید حقّۀ شیعه شده یا زمینۀ انحراف وی را در اصول و فروع دین و مذهب به وجود می­آورند جایز نیست و شرکت در جلساتی که موجب می­شود انسان در معرض ابتلا به حرام قرار گیرد جایز نیست و اگر اجتناب از ابتلا به حرام، متوقّف بر قطع ارتباط با جلسات مذکور باشد، این کار لازم است.
مسأله 550. ورزش­های رزمی، بُکس (مشت‌زنی)، شمشیرزنی و مانند آن، چنانچه موجب خطر جانی یا ضرر شدید (ضرر فوق‌العاده و مهمّ) مانند نقص اعضا نباشد، اشکال ندارد، وگرنه جایز نیست.
مسأله 551. پول رایج که به صورت اسکناس در دست عموم مردم در گردش است، از جهتی نوعی سرمایۀ ملّی است؛ لذا مناسب است در حفظ و نگهداری آن دقّت شود و از نقّاشی کردن و نوشتن روی اسکناس­ها، پاره کردن، سوراخ کردن، مچاله کردن آنها و مانند آن پرهیز شود تا دیرتر دچار استهلاک و کهنگی گردد؛ علاوه بر آن، رعایت این امر موجب کاهش هزینه­های چاپ اسکناس می‌گردد.[1]