مسأله 826. فردی که مخارج سال خود و خانوادۀ خود را در حدّ شأن داراست یا با توضیحاتی که در مسائل قبل ذکر شد، می‌تواند آن را تأمین نماید، چنانچه از زمان قبل، مقروض و مدیون باشد، صِرف ناتوانی از پرداخت بدهی که سررسیدش فرا رسیده، موجب نمی‌شود که آن فرد شرعاً فقیر محسوب شود (حتّی در صورتی که به دلیل فشار طلبکار یا جهت دیگر، پرداخت نکردن بدهی یا تأخیر در آن، برای فرد سختی فوق‌العاده داشته که معمولاً تحمّل نمی­شود یا باعث صدمۀ آبرویی باشد).
بنابراین، نمی‌توان به چنین فردی، از وجوهات شرعیّه‌ای که در آن فقر معتبر است، بابت ادای بدهکاری­هایش پرداخت نمود؛[1]
البتّه اگر بدهکاری فرد برای امری باشد که مورد نیاز و احتیاج فعلی اوست، مانند منزل مسکونی، اثاثیّۀ منزل، وسیلۀ نقلیه در حدّ شأن که مورد استفادۀ وی است، چنانچه از پرداخـــت بدهــی مربــوط به آن ناتوان باشــد، مــی‌توان از وجوهــات شرعیّه‌ای که در آن فقر معتبر است، بابت ادای بدهکاری­هایش پرداخت کرد.[2]