مسأله 1203. اگر زن بدون اذن قبلى یا اجازۀ بعدى شوهرش، نسبت به آنچه با حقّ استمتاع او منافات دارد نذر کند، نذرش باطل است، هرچند نذر وی قبل از ازدواج منعقد شده باشد.
همین طور، صحیح بودن نذر زن نسبت به اموال خودش بدون اذن قبلی یا اجازۀ بعدی شوهر، محلّ اشکال بوده و مراعات مقتضای احتیاط در مورد آن ترک نشود؛
ولی نذرهای مالی زن نسبت به حج،[1] زکات، صدقه،[2] احسان به پدر و مادر و صلۀ ارحام صحیح است و نیاز به اجازه شوهر ندارد، و فرقی ندارد انجام امور مذکور بر زن واجب باشد یا مستحب.
البتّه در مورد حج، چنانچه زن نذر کند که حجّ مستحبی انجام دهد یا به‌طور مجّانی برای دیگران حج انجام دهد، در صورتی صحیح است که منافات با حقّ واجب شوهرش نداشته باشد یا اینکه این نذر با اجازۀ وی انجام شود.
مسأله 1204. اگر زن در مواردی که اذن شوهر لازم است، با اذن وی و با رعایت سایر شرایط صحّت، نذر کند، شوهرش نمیتواند نذر او را به هم بزند یا او را از عمل به نذر باز دارد.