در حدیث نقل شده که یکى از انصار را نیازى پیش آمد و پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) را از آن آگاه ساخت، حضرت(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «هر چه در خانه دارى بیاور و چیزى را بیارزش نشمار». آن انصارى به خانه‏اش رفت، زیر‌انداز[1] و کاسه­ای را با خود آورد.
پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «چه کسی اینها را میخرد؟» مردى گفت: آنها را به یک درهم خریدارم.
حضرت(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «چه کسی بیشتر میخرد؟» مردى گفت: به دو درهم، پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «مال تو».
آن گاه به مرد انصارى فرمودند: «با یک درهم طعامى براى خانواده‏ات فراهم ساز و با درهم دیگر تبرى[2] خریداری کن».
و چون آن مرد تبر را با خود آورد، فرمودند: «چه کسی دسته‏اى براى این تبر دارد؟»، یکى از حاضران گفت: من.
پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) آن را گرفت و با دست خود آن را در تبر محکم کرد و به انصارى فرمودند: «برو هیزم جمع کن و هیچ خارى و تر و خشکى را اندک نشمار (و همه را بردار)».
آن مرد چنین کرد و پس از پانزده روز آمد و وضع زندگیش خوب شده بود.
پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «این براى تو نیکوتر از آن است که روز قیامت در حالى وارد محشر شوى که بر صورتت لکّه‏هاى صدقه (که از مردم گرفته‏اى) دیده شود».[3]