مسأله 1109. «حواله» قراردادی است که در آن، بدهکار طلبکار خود را برای دریافت طلبش به شخص دیگری ارجاع دهد تا آنچه در ذمّۀ وی (مدیون) است به ذمّۀ آن شخص منتقل گردد و طلبکار طلب خود را از شخصی که به او حواله شده مطالبه نماید.
مسأله 1110. قرارداد حواله توسط سه طرف منعقد می‌شود؛ «حواله دهنده»، «کسی که حواله داده می‌شود» و «شخصی که به او حواله داده می­شود».[1]
بعد از تحقّق یافتن حواله، شخصی که به او حواله شده است بدهکار می‏شود و دیگر طلبکار نمی‏تواند طلب خویش را از بدهکار اوّل مطالبه نماید.
مسأله 1111. حواله «عقد»[2] می‌باشد و برای محقّق شدنش، لازم است «ایجاب» از طرف حواله دهنده (بدهکار) و «قبول» هم توسط فرد حواله شده (طلبکار) و هم توسط شخصی که به او حواله شده، صورت گیرد و فرقی نمی‌کند ایجاب و قبول به صورت لفظی باشد یا عملی.[3]
مسأله 1112. طلبکار می‏تواند حواله را قبول نکند، اگر چه کسی که به او حواله شده، غنی و ثروتمند باشد و در پرداختن حواله هم کوتاهی ننماید.