مسأله 1320. آنچه را انسان به قصد تقرّب به پرودگار متعال بذل کرده و انفاق می‌نماید، صدقه محسوب می­شود؛
مانند مالی که به شخص دیگر به قصد قربت می­دهد یا مالی که به مسجد، حسینیّه، مؤسّسۀ خیریّه، قربةً الی اللّه می­پردازد یا مالی را که برای اطعام فقرا و ایتام، معالجۀ بیماران به قصد قربت هزینه می­کند یا مالی را قربةً الی اللّه وقف می‌کند یا طلب خویش از بدهکار را به قصد قربت بخشیده و وی را بریء الذمّه می‌نماید.[1]