---

[1]. معاملات سلف در بورس، معمولاً با انتشار اوراق سلف صورت می­گیرد، که توضیح آن در اوراق سلف بیان شد.
[2]. ثمن در معاملۀ نسیه، به صورت مدّت­دار و کلّی در ذمّه خریدار است.
[3]. مبیع در معامله سلف، به صورت مدّت­دار و کلّی در ذمّه فروشنده است.
[4]. سکّۀ طلا هرچند عددی مورد معامله واقع می­شود، ولی به لحاظ حیثیّت وزنی در آن ملحق به اشیای وزنی می­باشد.
[5]. بدیهی است در بسیاری از مبادلات بورسی، معاملات بدون آنکه قبض و تحویل به خریدار صورت گیرد انجام می­شود و مجرّد داشتن گواهی سپردۀ کالایی - که توضیح آن خواهد آمد - به منزلۀ قبض کالا نیست.
[6]. مگر در میوه­جات (ثمار)؛ توضیح بیشتر در جلد سوّم، مسائل «212 و 250» ذکر شد.
[7]. به بیشتر یا مساوی یا کمتر از قیمت خرید.
[8]. به جلد سوّم، فصل «معاملۀ سلف»، مسألۀ «249» رجوع شود.
[9]. این معامله عرفاً نوعی شرط‌بندی طرفینی و از مصادیق «قمار و برد و باخت مالی» و نیز نوعی «أکل مال به باطل» محسوب می­شود.
به عنوان مثال، فروشنده و خریدار روی نوسانات قیمت طلا - مثلاً یک کیلوگرم طلا به مبلغ 900 میلیون تومان با سررسید سه روز آینده - توافق نمایند و در انتهای مدّت اقدام به تسویه حساب کنند؛
به این صورت که چنانچه در روز سوم، قیمت یک کیلو گرم طلا 950 میلیون تومان شده باشد، فروشندۀ نمادین، 50 میلیون تومان به خریدار نمادین بپردازد و اگر در روز سوّم قیمت یک کیلو گرم طلا 850 میلیون تومان شده باشد، خریدار نمادین باید 50 میلیون تومان به فروشندۀ نمادین بدهد؛
در برخی از موارد نیز، زمانی که سررسید قرارداد فرا می­رسد و فرد خود را متضرّر می­بیند، تقاضای مهلت - مثلاً یک هفته­ای - می­نماید، اگر حسب اتّفاق در هفته بعد قیمت یک کیلو گرم طلا 920 میلیون تومان باشد، فروشندۀ نمادین باید 20 میلیون تومان به خریدار نمادین بپردازد.