مسأله 259 : براى محرم جایز نیست که موى خود یا دیگرى را از بدن جدا نماید، هرچند آن دیگرى محرم نباشد، خواهد جدا نمودن بتراشیدن باشد یا بکندن و مانند آن، و خواه مو زیاد باید یا کم، حتى قسمتى از یک مو هم جدا نمودن آن جایز نیست .
بلى اگر شپش در سرش زیاد شود و او را اذیت نماید جایز است که سرش را بتراشد، و همچنین در صورت اقتضاى ضرورت می‌تواند موى بدن خود را نیز بتراشد، و اگر در حال وضو یا غسل، یا تیمم، یا تطهیر از نجاست، یا بر طرف کردن مانعى که به بدن چسپیده باشد و از رسیدن آن به بدن براى طهارت از حدث یا خبث جلوگیرى نماید، و مانند آن، موئى از بدن محرم بدون قصد جدا شود اشکالى ندارد .
مسأله 260 : اگر بدون ضرورت محرم سر خود را بتراشد، کفاره آن یک گوسفند است، و اگر از روى ضرورت باشد، کفاره آن یک گوسفند و یا سه روز روزه گرفتن و یا اطعام شش مسکین است، براى هر یک دو مدّ از طعام، و گفته شده است که : مدّ معادل سه ربع کیلو (( 750 گرم )) می‌باشد .
و اگر موهاى زیر هر دو بغل خود را بکند، کفاره آن یک گوسفند است، و همچنین بنا بر احتیاط اگر موى زیر یک بغل خود را بکند، باید یک گوسفند کفاره بدهد .
و اگر چیزى از موى ریش و یا غیر ریش خود را بکند، واجب است یک مسکین (بینوا) را با یک مشت از طعام اطعام نماید .
و بنا بر احتیاط تمام احکامى که براى تراشیدن و کندن مو ذکر شد در تمام راه هاى بر طرف کردن مو نیز جارى است .
و اگر محرم سر دیگرى را بتراشد، چه محرم باشد و چه نباشد کفاره اى ندارد .
مسأله 261 : اگر مُحرم سر خود را بخاراند ، در صورتى که موجب افتادن مو از سرش نشود و خون از سرش نیاید، اشکالى ندارد، و همچنین است خاراندن بدن و اگر محرم دست خود را به سر یا ریش خود کشید، بدون اینکه هیچ قصد و هدف عقلائى از این کار خود داشته باشد، و موجب جدا شدن یک مو یا بیشتر شد، مواجب است یک مشت از طعام صدقه بدهد، و امّا اگر جدا شدن مذکور در اثر وضو گرفتن و مانند آن باشد کفاره اى واجب نیست .