مسأله 219 : نزدیکى با زن ( جماع ) از حین احرام و تا پایان اعمال عمره تمتع و عمره مفرده و در حج تا قبل از به جا آوردن نماز طواف نساء بر محرم حرام است .
مسأله 220 : هرگاه در عمره تمتع از روى علم و عمد با زنى از جلو یا عقب نزدیکى نماید، چنانچه پس از فارغ شدن از سعى باشد، عمره اش فاسد نمی‌شود و کفاره بر او واجب می‌شود، و کفاره اش بنا بر احتیاط یک شتر یا یک گاو است، و چنانچه پیش از فارغ شدن از سعى باشد، کفاره اش همان است که گذشت، و احتیاط این است که عمره اش را تمام کند و پس از آن حج بجا آورد، و در سال آینده هر دو را دو باره انجام دهد .
مسأله 221 : هرگاه کسى که احرام حج بسته قبل از وقوف در مشعر از روى علم و عمد با زن خود از جلو یا عقب نزدیکى نماید، واجب است کفاره بدهد و حجش را به اتمام برساند و آن را در سال آینده دوباره انجام دهد، خواه حج مستحبى باشد و همچنین است حکم زن در صورتى که احرام بسته و عالم به حکم و راضى به این عمل بوده باشد، ولى اگر زن مجبور به این عمل بوده چیزى بر او نخواهد بود، یعنى نه کفاره بر او واجب است و نه
دو باره انجام دادن حج در سال آینده، ولى مرد باید دو کفاره بدهد .
و کفاره این عمل یک شتر و در صورت ناتوانى یک گوسفند است، و واجب است در این حج بین مرد و زن جدائى انداخت، به طورى که در هیچ جا با همدیگر جمع نشوند مگر با حضور شخص ثالثى، تا این که از همه اعمال حج فارغ شوند و بر گردند به همان جایی که نزدیکى در آن صورت گرفته، ولى اگر در برگشتن از راهى که به محل وقوع نزدیکى منتهى نمی‌شود برگردند جایز است که با یکدیگر پایان مناسک حج خلوت کنند . همچنان که واجب است در حجى که باید سال دوم انجام دهند، از حین رسیدن به آن جایی که نزدیکى در آن صورت گرفته تا هنگام قربانى کردن در منى، بین آن دو جدائى انداخت، بلکه احتیاط این است که جدائى انداختن تا فارغ شدن از همه اعمال و بازگشتن به محل وقوع نزدیکى ادامه داشته باشد .
مسأله 222 : هرگاه محرم بعد از وقوف در مشعر از روى علم و عمد با زن خود نزدیکى کند، چنانچه بیش از طواف نساء باشد، کفاره ایکه در مسأله قبل گذشت بر او واجب است، ولى اعاده حج بر او واجب نیست، و همچنین است اگر این عملش پیش از تمام شدن دور چهارم طواف نساء باشد، و اما اگر بعد از تمام شدن آن باشد، کفاره نیز ندارد .
مسأله 223 : کسى که از روى علم و عمد در عمره مفرده با زن خود نزدیکى نماید، کفاره سابق الذکر بر او واجب است ولى اگر نزدیکى او بعد از سعى باشد عمره اش فاسد نمی‌شود، و اگر قبل از سعى باشد عمره اش نیز باطل می‌شود، و واجب است تا ماه آینده در مکه توقف نماید سپس به یکى از میقات‌های پنج‌گانه معروف رفته و از آن جا براى اعاده عمره احرام ببندد، و بنا بر احتیاط احرام از اوّلین جاى خارج از حرم براى او کفایت نمی‌کند، و احتیاط این است که همان عمره فاسده را نیز تمام کند .
مسأله 224 : اگر شخص غیر محرم با زن خود که در حال احرام است نزدیکى نماید، پس اگر زن به این عمل راضى بوده، واجب است یک شتر کفاره بدهد، و اگر راضى نبوده و مجبور بر این عمل بوده، چیزى بر او واجب
نخواهد بود، و بنا بر احتیاط باید شوهرش کفاره را بدهد، بلکه احوط این است که در صورت اوّل هم شوهر غرامت کفاره واجب شده بر زن خود را بدهد، به این معنى که قیمت کفاره را بپردازد .
مسأله 225 : شخص محرم هرگاه از روى ندانستن یا فراموشى با زن خود نزدیکى نماید، عمره و حجش صحیح است، و کفاره اى بر او واجب نمی‌شود .
و این حکم در محرماتى که موجب کفاره است و ذیلاً بیان می‌شود، نیز جارى است به این معنى که هر عملى که از محرم از روى ندانستن و یا فراموشى سر بزند کفاره ندارد، مگر در موارد ذیل :
1ـ آنکه طواف را در حج و یا عمره فراموش کند تا زمانى که بر گردد و به وطنش و با زن خود نزدیکى کند .
2ـ آنکه مقدارى از سعى را در عمره تمتع فراموش کند و به اعتقاد اینکه تمام شده از احرام خارج شود .
3ـ کسى که دست خود را بى جهت بر سر یا ریش خود بکشد و یک مو یا بیشتر از آن بیفتد .
4ـ آنکه کسى از روى ندانستن بدن خود را با روغنى که بر حسب طبع خودش خوشبو یا روغنى که آن را خوشبو کرده باشند روغنمالى کند . و تمام اینها در جاى خود ذکر خواهد شد .