پاسخ: حرام و گناه کبیره است،ولی کفاره ندارد وحکم آن این است که باید برای نماز ومانند آن غسل نماید وواجب است که توبه نماید واز این کار دست بردارد.

پاسخ: باید روزه هایی را که نگرفتید قضا کنید و اگر کسی روزه ماه رمضان را به خوردن یا آشامیدن یا جماع یا استمناء یا باقی ماندن بر جنابت باطل کند ، در صورتی که بداند آن کار روزه را باطل می کند، اضافه بر قضا ، کفاره هم بر او واجب می‏شود . و همچنین - بنا بر احتیاط واجب- نسبت به کسی که جاهل به حکم است ولی در جهل خود معذور نیست و مطمئن هم نیست یعنی احتمال می دهد که مبطل باشد.
و اما کسی که مساله را نمی داند و در جهل خود معذور است یا مطمئن است که آن کار روزه را باطل نمی کند کفاره بر او نیست ولی اگر می داند مبطل است و نمی داند کفاره دارد باید کفاره بدهد.
و در کفاره افطار روزه ماه رمضان، کافی است به شصت فقیر غذا بدهد به هر کدام ۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان و مانند آنها. و اگر می دانست که باید قضا کند و قضای آن را یک سال به تأخیر انداخت تا ماه رمضان بعد برسد باید بابت هر روزعلاوه بر قضا ۷۵۰ گرم گندم، آرد یا نان را به یک فقیر بدهد و اگر بیش از یک سال تأخیر بیاندازد کفاره تکرار نمی شود. و نسبت به قضا اگر در مقدار فوت شده شک دارید مقدار متیقن یعنی کمتر کافی است.

پاسخ: در هیچ شبی واجب نیست بلکه مستحب است و استحباب آن هم در شب عروسی است و اگر دخول نشده باشد در صورتی که از مرد منی خارج شود غسل بر او واجب است و بر زن هم اگر آب خارج شود و به حالت ارگاسم برسد غسل واجب است و اگر نرسد و آب زیاد باشد هم احتیاطاً باید غسل کند.

پاسخ: اگر کسى روزه ماه رمضان را به خوردن یا آشامیدن یا جماع یا استمناء یا باقى ماندن بر جنابت باطل کند ، در صورتى که بداند آن کار روزه را باطل مى کند، علاوه بر قضا ، کفاره هم بر او واجب مى ‏شود. و همچنین (بنا بر احتیاط واجب) قضا و کفاره لازم است بر کسى که جاهل به حکم بوده ولی در جهل خود معذور نبوده ، و احتمال مى داده که این کار مبطل روزه باشد. و اما کسى که مساله را نمى دانسته و در جهل خود معذور بوده یا مطمئن بوده که این کار روزه را باطل نمى کند کفاره بر او نیست و فقط قضا کافی است. و اگر استمناء کند یا باقی بر جنابت بماند ، در حالى که جاهل باشد به اینکه چنین کاری روزه را باطل مى ‏کند چنانچه در جهل خود معذور باشد ، روزه اش صحیح است. ولى اگر مى دانسته این کار مبطل روزه است ولی نمى دانست کفاره دارد در این صورت باید قضا کند و کفاره هم بدهد.
و در کفاره افطار روزه ماه رمضان ، کافی است به شصت فقیر هر کدام یک مد طعام بدهد (۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان یا ماکارونی و مانند آنها) . و اگر قضای آن را یک سال تأخیر بیاندازد تا ماه رمضان بعد برسد باید بابت هر یک روزعلاوه بر قضا یک مد طعام (کفاره تأخیر) به فقیر بدهد و اگر بیش از یک سال تاخیر بیاندازد کفاره تکرار نمى شود.
و دادن قیمت در کفارات مجزی نیست ، بله می توانید مبلغ را به شخص دیگری بدهید و او را وکیل کنید تا با آن غذا بخرد ( ۷۵۰ گرم نان یا آرد یا ماکارونی یا مانند آن ) وآن را تملیک فقیر کند ، همچنانکه می توانید قیمت را به مستحق داده و او را وکیل کنید تا با آن - به وکالت از شما - غذا بخرد وبرای خود قبول کند ، ولی ذمه شما مشغول می ماند تا اینکه وکیل یا مستحق این فعل را به وکالت از شما انجام دهد، پس باید یقین به آن پیدا کرد .

پاسخ: رطوبتی که زنان در موقع ملاعبه یا تصوّرات شهوت ‌انگیز در خود موضع احساس می‌کنند و آن رطوبت به ‌اندازه‌ای زیاد نیست که جاهای دیگر را آلوده کند، پاک است و غسل ندارد و وضو را نیز باطل نمی‌کند و امّا اگر زیاد باشد - به حدّی که صدق انزال کند - و لباس را آلوده نماید در صورتی که همراه با رسیدن زن به اوج لذّت جنسی و ارضای کامل (ارگاسم) باشد، نجس و موجب جنابت است، بلکه اگر همراه با آن هم نباشد ـ بنا بر احتیاط لازم ـ نجس و موجب جنابت می‌باشد، و در مواردی که زن شک داشته باشد رطوبت به این حد از زیادی رسیده یا نه و یا شک در اصل خروج رطوبت داشته باشد، غسل واجب نیست و وضو و غسل هم باطل نمی‌شود.
پس نسبت به گذشته اگر مطمئن هستید که غسل بر شما واجب شده و نمازها را در این حال خوانده بودید نمازهایى را که بعد از جنابت خوانده اید باید قضا کنید مگر آنچه بعد از انجام یک غسل مشروعى بوده ، چه غسل واجب باشد مانند غسل حیض و چه مستحب مانند غسل جمعه ، و اگر تعداد نمازهایى را که باید قضا کنید ندانید کافى است مقدارى را که یقین دارید باطل بوده است قضا کنید و روزه ها را در فرض جهل لازم نیست قضا کنید اگر در جهل معذور بوده اید و در غیر این صورت قضا لازم است ولى کفاره ندارد .

پاسخ: توبه و استغفار کنید و اگر کسى روزه ماه رمضان را به خوردن یا آشامیدن یا جماع یا استمناء باطل کند ، در صورتى که بداند آن کار روزه را باطل مى کند، علاوه بر قضا ، کفاره هم بر او واجب مى ‏شود. و همچنین (بنا بر احتیاط واجب) کسى که جاهل به حکم بوده ولی در جهل خود معذور نبوده و احتمال مى داده که این کار مبطل روزه باشد ، کفاره بر او لازم می گردد. و اما کسى که مساله را نمى دانسته و در جهل خود معذور بوده یا مطمئن بوده که این کار روزه را باطل نمى کند کفاره بر او نیست و فقط قضا کافی است. و اگر استمناء کند یا باقی بر جنابت بماند ، در حالى که جاهل باشد به اینکه چنین کاری روزه را باطل مى ‏کند چنانچه در جهل خود معذور باشد ، روزه اش صحیح است. ولى اگر مى دانسته این کار مبطل روزه است ولی نمى دانست کفاره دارد در این صورت باید قضا کند و کفاره هم بدهد.
و در کفاره افطار روزه ماه رمضان ، کافی است به شصت فقیر هر کدام یک مد طعام بدهد (۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان یا ماکارونی و مانند آنها) . و اگر قضای آن را یک سال تأخیر بیاندازد تا ماه رمضان بعد برسد باید بابت هر یک روزعلاوه بر قضا یک مد طعام (کفاره تأخیر) به فقیر بدهد و اگر بیش از یک سال تاخیر بیاندازد کفاره تکرار نمى شود.
و اگر توان قضا نداشته باشد در وصیت نامه خود قید کند که بعد از او حتما آن را قضا کنند.
و کسی که روزه قضای واجب به گردنش هست نمی تواند روزه مستحبی بگیرد.

پاسخ: اشکال ندارد.

پاسخ: اگر کسی استمناء کند ، درحالی که جاهل باشد به اینکه استمناء روزه را باطل میکند چنانچه در جهل خود معذور باشد، روزه اش صحیح است .
و همچنین اگر با خود کاری کند در حالی که از خود مطمئن بوده منی از او خارج نمی شود و اتفاقا و بدون قصد منی خارج شود روزه صحیح است.
و گرنه در صورتی که بداند آن کار روزه را باطل می کند ، اضافه بر قضا ، کفاره هم بر او واجب میشود . وهمچنین است بنا بر احتیاط واجب کسی که جاهل به حکم است ولی در جهل خود معذور نیست و مطمئن هم نیست یعنی احتمال می دهد که مبطل باشد و استمناء را انجام می دهد.
و در کفاره افطار روزه ماه رمضان ، کافی است به شصت فقیر غذا بدهد به هر کدام ۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان و یک روز قضا کند.
واگر قضای آن را یک سال تأخیر بیندازد تا ماه رمضان بعد برسد باید بابت هر روز علاوه بر قضا همان مقدار غذا را به یک فقیر بدهد و اگر بیش از یک سال تاخیر بیاندازد کفاره تکرار نمی شود.