مسأله 1674. کیفیّت سجدۀ سهو، این است که فرد بعد از سلام نماز فوراً به قصد قربت نیّت سجدۀ سهو کند و پیشانی را بنابر احتیاط لازم، بر شیئی که سجده بر آن صحیح است بگذارد و بنابر احتیاط مستحب، سایر مواضع سجده را به دستوری که در سجدۀ نماز ذکر شد، بر زمین بگذارد و گفتن ذکر در آن واجب نیست، هرچند احتیاط مستحب است که در آن ذکر بگوید و بهتر است بگوید، «بِسْمِ اللّهِ وَبِاللّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ أَیُّهَا النَّبیُّ وَرَحْمَةُ اللّهِ‏ وَبَرَکاتُهُ»؛
بعد، سر از سجده برداشته و دوباره به سجده رود و در سجدۀ دوّم هم، بهتر است ذکری را که گفته شد، بگوید و بنشیند و تشهّد بخواند و بعد از تشهّد سلام دهد و می‌‌تواند هر سه سلام را بگوید، هرچند جایز است به سلام آخر اکتفا نماید و بگوید: «السَّلامُ عَلَیْکُمْ» و در این حال بهتر این است «وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَکاتُهُ» را هم اضافه کند.
مسأله 1675. لازم نیست فرد قبل از سجدۀ اول در سجدۀ سهو، تکبیر بگوید، هرچند مطابق با احتیاط مستحب است.
همچنین، لازم نیست با وضو یا غسل و رو به قبله باشد و عورت خود را بپوشاند یا زن موی سر و بدنش را بپوشاند و بدن و جای پیشانی فرد، پاک باشد؛
نیز مواردی که در لباس نمازگزار شرط می‌باشد، در لباس او شرط نیست. همین طور، راست نشستن بین دو سجده لازم نیست و سربرداشتن از مُهر کافی است، هرچند رعایت این موارد مطابق با احتیاط مستحب است.