مسأله 100. معلّق و وابسته بودن خرید و فروش بر امری که هنگام معامله هنوز اتّفاق نیفتاده، صحیح نیست.
فرقی ندارد که هنگام معامله معلوم باشد که آن امر بعداً اتّفاق خواهد افتاد، مثل اینکه فرد بگوید: «این کالا را به تو فروختم، زمانی که اوّل ماه فرا رسد» یا واقع شدن آن امر نامعلوم باشد، مانند اینکه فروشنده بگوید: «این لباس­های دخترانه را به تو فروختم، زمانی که برایم فرزند پسر متولّد شود».[2]
مسأله 101. معلّق و وابسته بودن خرید و فروش بر امری که هنگام معامله معلوم نیست اتّفاق افتاده باشد، صحیح نیست.
بنابراین، چنانچه فروشنده به قصد فروش بگوید: «این کتاب را به تو فروختم اگر مانند آن را در خانه داشته باشم» و این در حالی است که نمی‌داند مانند آن را در خانه دارد یا نه، چنین معامله­ای صحیح نیست.