مسأله 185. در صیغۀ عقد ازدواج باید مضمون «ایجاب» و «قبول» از جهت مقدار و کیفیّت مهر و شرایطی که در ضمن عقد معیّن می­شود، مطابقت داشته باشد؛
بنابراین اگر زوجه بگوید: «خودم را به ازدواج تو در آوردم با مهریّۀ ده سکّۀ طلای بهار آزادی» و زوج بگوید: «ازدواج را قبول کردم با مهریّۀ پنج سکّه طلا»، عقد مذکور صحیح نیست. همچنین، اگر زن در صیغۀ عقد ازدواج، سکونت در وطنش را شرط کند، ولی مرد ازدواج را بدون شرط مذکور قبول نماید، چنین عقدی باطل است.