کتب فتوایی » توضیح المسائل جامع جلد (4)
جستجو در:
عربی بودن صیغۀ طلاق خلع و مبارات ←
→ تعریف طلاق مبارات
شرایط طلاق مبارات و صیغههای آن
مسأله 569. تمام احکام و شرایط مربوط به طلاق مبارات - از جمله معنای کراهت شدید و تنفّر و مالی که بذل می‌شود و... - مانند طلاق خلع است؛ مگر مواردی که در مسائل بعد ذکر می‌شود.
مسأله 570. مالى را که زن در ازای طلاق مبارات به شوهرش بذل مینماید نباید بیشتر از مهر باشد؛ بلکه احتیاط مستحب آن است که کمتر از مهر باشد.
مسأله 571. اگر خودِ زن و شوهر بخواهند طلاق مبارات را واقع سازند، چنانچه نام زن فاطمه باشد و بخواهد مال معیّنی را به شوهرش در ازای طلاق بذل نماید، کافی است با رعایت شرایط صحیح بودن طلاق به صورت ذیل عمل کنند:
-ابتدا زن خطاب به شوهر بگوید:
«بَذَلْتُ لَکَ الشیْءَ المَعْلومَ لِتُطَلِّقَنى»؛ یعنى «فلان چیز معلوم را به تو بذل نمودم تا من را طلاق دهی».
-سپس زوج یکی از دو عبارت ذیل را بگوید:
الف. «زَوْجَتى فاطِمَةُ بارَأْتُها عَلیٰ مَا بَذَلَتْ» و بنابر احتیاط واجب بعد از آن بگوید: «فهیَ طالِقٌ عَلىٰ مَا بَذَلَتْ»؛ یعنى «همسرم فاطمه را در مقابل چیزى که بذل نموده طلاق مبارات دادم، او آزاد و رها است».
ب. «زَوْجَتى فاطِمَةُ طالِقٌ عَلىٰ مَا بَذَلَتْ».
مسأله 572. اگر زن فردی را وکیل کند که مال معیّنی از وی (زن) را به شوهرش در ازای طلاق مبارات بذل نماید و شوهر نیز همان فرد را وکیل کند که زن را طلاق مبارات دهد، چنانچه نام زن فاطمه و نام مرد محمّد باشد کافی است به صورت ذیل عمل کنند:
- ابتدا وکیل از طرف زن برای انجام طلاق مبارات بگوید:
«عَنْ قِبَلِ مُوَکِّلَتى فاطِمَةَ بَذَلْتُ الشَیْءَ المَعْلُومَ لِمُوَکِّلى مُحَمَّدٍ لِیُطَلِّقَها و یُبارِئَها».
- سپس به وکالت از مرد یکی از صیغههای ذیل را بگوید:
الف. «زَوْجَةُ مُوَکِّلى فاطِمَةُ بارَأْتُها عَلىٰ مَا بَذَلَتْ فهیَ طالِقٌ عَلَى مَا بَذَلَتْ؛.
ب. «زَوْجَةُ مُوَکِّلى طَالِقٌ عَلىٰ مَا بَذَلَتْ».
مسأله 573. اگر مرد همسرش را وکیل کند تا بعد از بذل مال معیّنی، خودش صیغۀ طلاق مبارات را جاری نماید و نام شوهر احمد باشد، کافی است زن به صورت ذیل عمل کند:
- ابتدا بگوید: «بَذَلْتُ لِزَوْجی (أحمد) الشیْءَ المَعْلُومَ لِیُبارِئَنی و یُطَلِّقَنی».
- سپس به وکالت از شوهرش یکی از دو عبارت ذیل را بگوید:
الف. «عَنْ قِبَلِ مُوَکِّلی، أَنا طالِقٌ عَلیٰ ما بَذَلْتُ»؛
ب. «عَنْ قِبَلِ مُوَکِّلی أَنا مُبارَأَةٌ عَلیٰ ما بَذَلْتُ فأَنا طالِقٌ عَلیٰ ما بَذَلْتُ».
مسأله 574. اگر مرد همسرش را وکیل کند تا فرد دیگری را وکیل نماید تا وی بعد از بذل مهریه یا مال دیگر، صیغۀ طلاق مبارات را جاری نماید، وی می‌تواند صیغۀ طلاق مبارات را به کیفیّتی که در مسألۀ «572» ذکر شد، جاری کند.[1]
مسأله 570. مالى را که زن در ازای طلاق مبارات به شوهرش بذل مینماید نباید بیشتر از مهر باشد؛ بلکه احتیاط مستحب آن است که کمتر از مهر باشد.
مسأله 571. اگر خودِ زن و شوهر بخواهند طلاق مبارات را واقع سازند، چنانچه نام زن فاطمه باشد و بخواهد مال معیّنی را به شوهرش در ازای طلاق بذل نماید، کافی است با رعایت شرایط صحیح بودن طلاق به صورت ذیل عمل کنند:
-ابتدا زن خطاب به شوهر بگوید:
«بَذَلْتُ لَکَ الشیْءَ المَعْلومَ لِتُطَلِّقَنى»؛ یعنى «فلان چیز معلوم را به تو بذل نمودم تا من را طلاق دهی».
-سپس زوج یکی از دو عبارت ذیل را بگوید:
الف. «زَوْجَتى فاطِمَةُ بارَأْتُها عَلیٰ مَا بَذَلَتْ» و بنابر احتیاط واجب بعد از آن بگوید: «فهیَ طالِقٌ عَلىٰ مَا بَذَلَتْ»؛ یعنى «همسرم فاطمه را در مقابل چیزى که بذل نموده طلاق مبارات دادم، او آزاد و رها است».
ب. «زَوْجَتى فاطِمَةُ طالِقٌ عَلىٰ مَا بَذَلَتْ».
مسأله 572. اگر زن فردی را وکیل کند که مال معیّنی از وی (زن) را به شوهرش در ازای طلاق مبارات بذل نماید و شوهر نیز همان فرد را وکیل کند که زن را طلاق مبارات دهد، چنانچه نام زن فاطمه و نام مرد محمّد باشد کافی است به صورت ذیل عمل کنند:
- ابتدا وکیل از طرف زن برای انجام طلاق مبارات بگوید:
«عَنْ قِبَلِ مُوَکِّلَتى فاطِمَةَ بَذَلْتُ الشَیْءَ المَعْلُومَ لِمُوَکِّلى مُحَمَّدٍ لِیُطَلِّقَها و یُبارِئَها».
- سپس به وکالت از مرد یکی از صیغههای ذیل را بگوید:
الف. «زَوْجَةُ مُوَکِّلى فاطِمَةُ بارَأْتُها عَلىٰ مَا بَذَلَتْ فهیَ طالِقٌ عَلَى مَا بَذَلَتْ؛.
ب. «زَوْجَةُ مُوَکِّلى طَالِقٌ عَلىٰ مَا بَذَلَتْ».
مسأله 573. اگر مرد همسرش را وکیل کند تا بعد از بذل مال معیّنی، خودش صیغۀ طلاق مبارات را جاری نماید و نام شوهر احمد باشد، کافی است زن به صورت ذیل عمل کند:
- ابتدا بگوید: «بَذَلْتُ لِزَوْجی (أحمد) الشیْءَ المَعْلُومَ لِیُبارِئَنی و یُطَلِّقَنی».
- سپس به وکالت از شوهرش یکی از دو عبارت ذیل را بگوید:
الف. «عَنْ قِبَلِ مُوَکِّلی، أَنا طالِقٌ عَلیٰ ما بَذَلْتُ»؛
ب. «عَنْ قِبَلِ مُوَکِّلی أَنا مُبارَأَةٌ عَلیٰ ما بَذَلْتُ فأَنا طالِقٌ عَلیٰ ما بَذَلْتُ».
مسأله 574. اگر مرد همسرش را وکیل کند تا فرد دیگری را وکیل نماید تا وی بعد از بذل مهریه یا مال دیگر، صیغۀ طلاق مبارات را جاری نماید، وی می‌تواند صیغۀ طلاق مبارات را به کیفیّتی که در مسألۀ «572» ذکر شد، جاری کند.[1]
[1]. البتّه، اگر فردی که صیغۀ طلاق را می‌خواند، وکالتش مستقیماً از طرف زوج نباشد، بلکه زن وی را وکیل خودش کند که بر اساس وکالتی که زن از شوهر خود دارد، طلاق را جاری سازد، وی می‌تواند پس از بذل مال توسط زن یا وکیل وی با عبارت «زَوْجَةُ مُوَکِّلِ مُوَکِّلَتی بارَأْتُها عَلىٰ مَا بَذَلَتْ فهیَ طالِقٌ عَلَى مَا بَذَلَتْ» یا «زَوْجَةُ مُوَکِّلِ مُوَکِّلَتی طَالِقٌ عَلىٰ مَا بَذَلَتْ» نیز صیغۀ طلاق را جاری نماید.