مسأله 635. زنی که در عدّۀ وفات می­باشد، واجب است از انجام هر عملی که عرفاً زینت محسوب می­شود اجتناب نماید. این اجتناب از زینت در ایّام عدّۀ وفات، «حِداد» ­نامیده می­شود.
بنابراین پوشیدن لباس زینتی،[1] استفاده از زیور آلات طلا، سرمه کشیدن، خضاب نمودن، استفاده از لوازم آرایش و اموری از این قبیل برای او جایز نیست.
شایان ذکر است، «ترک زینت یا حِداد» تکلیف مستقل محسوب شده و شرط صحیح بودن عدّۀ وفات نیست. بنابراین، اگر عمداً یا به خاطر فراموشی یا ندانستن حکم در تمام مدّت یا بعضی از آن رعایت نشود، نیاز به از سر گرفتن عدّه یا جبران و تدارک مقداری که حداد رعایت نشده نیست.

مسأله 636. حمام رفتن، رعایت بهداشت بدن و لباس و گرفتن ناخن­ها و شانه کردن موها و نشستن بر فرش فاخر و سکونت در منزلی که دارای اشیای زینتی است و تزیین فرزندان برای زنی که در عدّۀ وفات است، اشکال ندارد.

مسأله 637. حکم لزوم ترک زینت برای کسی که در عدّۀ ‌وفات است (حکم مسألۀ «635»)، شامل زوجه در ازدواج دائم و موقّت و نیز زن یائسه و غیر یائسه می‌شود؛ همین طور فرقی ندارد شوهر بالغ بوده یا نابالغ، عاقل بوده یا مجنون.
امّا ترک زینت بر زن نابالغ یا دیوانه واجب نیست؛ به این معنا که بر ولیّ شرعی آنان لازم نیست از زینت کردن آنها در ایّام عدّۀ وفات جلوگیری نماید.