مسأله 233 : براى محرم جایز نیست که در حال احرام براى خود یا براى دیگرى زنى را عقد نماید، چه آن دیگرى محرم باشد یا نباشد، و چه عقد دائم باشد یا موقت، و عقد در تمام این صورتها فاسد و باطل است .
مسأله 234 : هرگاه براى شخص محرم زنى را عقد نمایند و با او نزدیکى کند، باید هر یک از عقد کننده و مرد وزن یک شتر کفاره بدهد، در صورتى که هم عالم و داناى به حکم شرعى باشد و هم به موضوع ـ یعنى بدانند که مرد محرم است ـ و اگر بعضى از آنها عالم و دانا نباشد، واجب نیست کفاره بدهد، و در آنچه که ذکر شد فرقى نیست که عقد کننده وزن محرم باشند یا نباشند .
مسأله 235 : بنا بر مشهور بین فقها، براى محرم جایز نیست در مجلس عقد ازدواج حاضر شود، و احوط و اولى این است که از گواهى دادن بر واقع شدن عقد ازدواج نیز به پرهیزد، اگرچه پیش از احرام در مجلس عقد حاضر بوده است .
مسأله 236 : احوط و اولى این است که محرم خواستگارى نکند، بلى می‌تواند به زن خود که او را طلاق رجعى داده است رجوع کند، همچنان که می‌تواند زن خود را طلاق دهد .