مسأله 1033. کسی که از روی عمد و به قصد خود کشی،[1] مثلاً آسیبی به خود رسانده یا سمّی خورده، که موجب مرگ است، چنانچه نسبت به اموالش وصیّت کند و قبل از بهبودی، به همان سبب بمیرد، وصیّت وی صحیح نیست؛ امّا وصیّت او در غیر شؤون مالی وی، مانند تعیین قیّم برای کودکانش، صحیح می­باشد.

مسأله 1034. اگر خودکشی فرد از روی خطا و سهو انجام شده باشد، یا کار او به قصد مرگ و خود کشی نبوده، بلکه برای هدف دیگری بوده، ولی اتّفاقاً موجب فوت وی شده، وصیّت وی در امور مالی و غیر مالی صحیح می­باشد.
این حکم، در جایی که فرد در حال جهاد در راه خداوند متعال کشته شود نیز جاری است و وصیّت وی صحیح می­باشد.

مسأله 1035. فردی که خودکشی کرده، چنانچه عافیت یابد سپس وصیّت کند و بمیرد وصیّتش صحیح است. همچنین، اگر ابتدا وصیّت نماید، سپس ضرری به جان خویش وارد کند که موجب مرگش گردد وصیّتش صحیح است، هرچند هنگام وصیّت قصد داشته باشد بعد از وصیّت کردن، خودکشی نماید.