مسأله 1037. اگر فرد وصیّت کند مالی را به شخصی - مثلاً نوه­هایش - ببخشند (وصیّت عهدی) لازم نیست آن شخص در هنگام وصیّت یا وفات وصیّت کننده وجود داشته باشد.
بنابراین، اگر آن شخص پس از مرگ وصیّت کننده متولّد گردد، لازم است آن مال به او بخشیده و هبه شود[1] و امّا اگر متولّد نشده و نیز احتمال عقلایی تولّد وی نباشد، وصیّت مذکور باطل است و اثری ندارد؛
البتّه اگر از وصیّت، تعدّد مطلوب استفاده شود،[2] باید مال مذکور در امر خیر دیگرى که به نظر وصیّت کننده نزدیک‌تر به مورد وصیّت باشد هزینه شود.